همه دنیای من آراد و نیکراد

امروز 14 آذر 92  اولین برف زمستانی می باره ... هوا سرد شده و بچه ها برای اولین بار مفهوم برف رو از نزدیک تجربه می کنن. همیشه بارش برف حس خوبی برای من داره ... یه حس سکوت و سنگینی مبهم که آدم رو وادار به فکر می کنه همه جا رو یک سکوت عمیق میپوشونه و اگه رو برف راه بری و قدم بزنی حتی صدای نفس کشیدن خودت رو هم میشنوی و اگه یه ذره ذوق شاعری داشته باشی حتی می تونی شعر هم بگی... من کلا همه ی فصلهای خدا رو دوست دارم . هر کدوم یه قشنگی خاص داره که برام  قابل احترامه. هنوز پاییز تموم نشده زمستون هم از راه رسید و دو ماه دیگه باید منتظر بهار بمونیم. این روزهای ما خیلی سریع میگذره . یه جوری که بچه ها نمیذارن فاصله ی بین شب و روز رو ...