همه دنیای من آراد و نیکراد

شش ماهگی ، یعنی یک نیمه از یک سال زندگی و شما یک نیمه رو با موفقیت پشت سر گذاشتید. برای شما شش ماه گذشته و برای من شش سال . حالا دیگه خیلی درسها رو من از شما یاد می گیرم . یاد میگیرم هر چقدر هم خسته و ناراحت باشم باز با یک نوازش کوچولو به روی همه لبخند بزنم. یاد می گیرم اگه شکمم سیر باشه و در آغوش اونهایی که دوستشون دارم احساس امنیت کنم به روی دنیا لبخند بزنم و از دنیا چیز دیگه ای نخوام . بی کینه باشم و بی ریا. حالا دیگه اونقدر بزرگ شدید که دیگه همه چیز رو درک می کنید . میبینید . میشنوید و احساس می کنید ولی باز لبخند زیباتون گوشه ی لبهای نازتونه . فرشته های زندگی ام، مثل پدرتون کوهی استوار باشید که تکیه گاه امنی برای خانواده ...