همه دنیای من آراد و نیکراد

آغوش تو ای مادر من بستر ناز است لالایی شب هات مرا گلشن ساز است رخسار و وجود تو مرا پیکر مهر است هم قبله و هم کعبه و هم عشق و نیاز است   دردانه های شیرین گفتارم، خدا را شاکرم که امروز وارد بیست و چهارمین ماه زندگی تان شدید... باورم نمیشود .. دو سال از روزی که برای اولین بار، در آغوشم آرام گرفتید گذشته... دو سال از شنیدن اولین صدای زندگی تان گذشته و امروز بسان قناری های شاد، نغمه ها سر میدهید و من غرق در غرور، مادری ام را به نظاره می نشینم. دو سال از بودن در کنار شما و دو سال و نه ماه، از مادر بودنم و شوق دوباره زیستنم، گذشته ... پیش بروید مادر... بزرگ و بزرگتر شوید و بدانید همواره خدای مهربانی را بالای سر و ...