مادرانه

مادر که میشوی... دنیایت بزرگ میشود، بال در می آورد و تا ابرها بالا میرود تا بتوانی کبوتران کوچک زندگیت را درس پرواز دهی.
مادر که میشوی ... دنیایت کوچک و کوچکتر می شود ، قدر یک آغوش بسته که فقط در آن بتوانی غنچه هایی را از تاراج زمان حفظ کنی.

مادر که میشوی بزرگی و کوچکی دنیا برایت فرقی نمیکند.

 مادر که می شوی...  بزرگ می شوی، رشد می کنی تا با هر نیاز گلهایت جایی در دستان خسته ات برای رفع نیازشان باشد. دستهایت بزرگ می شود تا بتوانی خستگی هایشان را مرهم باشی.

مادر که می شوی ، عشق در تمام رگ و جانت ریشه میزند و دیگر جز عشق هیچ چیز نمیبینی، نمیشنوی، حس نمیکنی. 

دنیا زیر قدمهای مادارانه ات ذره ای بیش نیست، چرا که قدمهایت استوارتر می شود تا فرشته های کوچک زندگی ات با هر قدم تو یک قدم بزرگتر شوند و تو یک قدم به پیری نزدیکتر شوی.

وقتی در آن واحد مادر دو ستاره ی درخشان می شوی که تمام وجودت را نور باران میکنند ، معلوم است که باید بزرگتر از همه باشی . استوار تر از همه باشی و عاشقتر. تا دنیای کودکی هایشان در تمام جوانی تو معنا پیدا کند.

دوستتان دارم ستاره های درخشان وجودم