خودم را گم کرده ام
خودم را گم کرده ام 
چقدر نگاه کردن به صورت ماه شما برایم لذت بخش است.
چقدر این عبادت برایم شیرین است.
رستگار شدن، با نگاه کردن به چهره ی معصوم شما،این ممکن است؟
چقدر دلخوشم به این عشق .به این رستگاری.
چقدر دلخوشم به لحظه های مادری ام.
چقدر شما را دوست دارم.
چقدر از شما لبریزم در همه ی لحظه های حضورم در دنیا.
این روزها سرشار از عشقم برای شما و سرشار از دلتنگی برای خودم .
احساس می کنم خودم را گم کرده ام .
در دنیای شما گم شده ام و هر چه هستم تماما یک مادرم.
خودم کجا هستم، نمیدانم.
هزاران دلیل ناگفته دارم برای دلتنگی هایم.
هزاران دلیل که می آیند و میروند و من باز عاشق می مانم.
و گم شدن در شما ، یکی از این هزاران است .
و رسیدگی به نیازهای گاه و بیگاهتان برایم زندگی بخش است.
گوش دادن به شیرین ترین صدای دنیا که صدای شماست، آرامم می کند.
ونگاه کردن به چهره ی چون ماه شما، بیقراریم را چند برابر می کند و من باز فقط یک مادر می مانم.
گم می شوم در غبار تمام روزهایی که با شما گذشته و امید به تمام روزهایی که هنوز نیامده.
با مادری ام می خوابم، با مادری ام بیدار می شوم و با مادری ام در روزمرگی ها گم می شوم.
و این، عبادت من است .
دوست داشتن شما تمام زندگی من است.
